بریس های ارتودنسی دندان و ریتینر ها
بریس های ارتودنسی دندان و ریتینر ها ( نگهدارنده های دندان )
اگر دندانهای کجی دارید یا دندان های شما برای عمل جویدن به درستی روی هم نمی آیند ( جلو بودن دندان ها و فک پایین که به آن آندربایت می گویند و بالعکس آن که در این وضعیت به آن اُوربایت می گویند )، انواع مختلفی از درمان ها از جمله بریس های ارتودنسی دندان و ریتینر ها وجود دارند که می توانند به مرتب سازی دندان ها کمک کنند.
چه انواعی از بریس های ارتودنسی دندان در حال حاضر در دسترس است؟
( بریس های ارتودنسی شامل براکت، بند و سیم قوس دار ارتودنسی می شود که بوسیله ی آنها ارتودنسی دندان انجام می شود . )
اگر بریس های ارتودنسی واقعاً راه حلی برای درمان شما هستند، دندانپزشک یا متخصص ارتودنسی وسیله ای را برای نیازهای شما تجویز می کنند. بریس های ارتودنسی ممکن است از بند ها، سیمها و سایر وسایل اصلاح یا جدا شونده تشکیل شده باشند. هیچ روشی وجود ندارد که برای همه به طور یکسان کار کند.
بریس های ارتودنسی چگونه کار می کنند؟
در کل، بریس ها با اعمال فشار مداوم بر روی دندان ها در طی یک دوره زمانی کار می کنند تا به آرامی دندان ها را در یک جهت خاص حرکت دهند. با حرکت دندان ها، استخوان با اعمال فشار تغییر شکل می دهد.
بریس های ارتودنسی از اجزای زیر تشکیل شده اند :
براکت ها مربع های کوچکی هستند که به طور مستقیم به قسمت جلوی هر دندان با ماده مخصوص اتصال دندان متصل می شوند یا به بندهای ارتودنسی وصل می شوند. براکت ها مانند یک دسته ( قبضه ) عمل می کنند، و سیم های قوس دار را نگه می دارند که باعث حرکت دندان ها می شوند. انواع مختلفی از براکت ها از جمله فولاد ضد زنگ و سرامیک یا پلاستیک رنگی دندان وجود دارند که غالباً انتخاب می شوند زیرا به میزان کمتری مشخص هستند. گاهی اوقات، براکت ها به پشت دندان ها اتصال داده می شوند تا از قرار گرفتن در معرض دید پنهان باشند.
بندهای ارتودنسی از جنس استیل ضد زنگ بوده، شفاف یا از موادی تشکیل شده اند که به رنگ دندان هستند که با مواد اتصال دهنده به دندان به دندان چسبیده می شوند. آنها به دور هر دندان پیچیده می شوند تا جایگاه محکمی برای براکت ها فراهم شود. بند های شفاف یا به رنگ دندان گزینه های بهتری از نظر زیبایی هستند اما از استیل ضد زنگ گران تر هستند. در همه ی بیماران استفاده نمی شوند. برخی افراد فقط براکت دارند و از بند استفاده نمی کنند.
فاصله دهنده ها جداکننده هایی هستند که برای ایجاد فضای کوچک قبل از قرار دادن بند های ارتودنسی بین دندان ها قرار می گیرند.
سیم های قوس دار به براکت ها وصل می شوند و برای هدایت حرکت دندان ها به صورتی زنجیر وار عمل می کنند. سیم های قوس دار می تواند از فلز ساخته شده باشد یا شفاف باشد یا به رنگ دندان ساخته شده باشند.
بند ها حلقه های لاستیکی کوچک یا سیم های ریزی هستند که سیم قوس دار را به براکت ها می چسبانند. آنها می توانند شفاف، فلزی یا رنگی باشند.
یک لوله باکال روی بند آخرین دندان، انتهای سیم قوس دار را به صورتی ایمن، در محل نگه می دارد.
بندهای لاستیکی ریز کشسان، که به آنها لیگاتور می گویند، سیم های قوس دار را در داخل براکت ها نگه می دارند.
فنر های ارتودنسی را می توان روی سیم های قوس دار بین براکت ها قرار داد تا فشار، کشش، باز یا بسته شدن فاصله در بین دندان ها وجود داشته باشد.
ممکن است دو بندی که روی دندانهای فوقانی قرار می گیرند دارای تیوب های هدگیر باشند که بر سر آنها ایجاد شده، تا کمان های هدگیر فیس بو را در جای خود نگه دارند. ( هدگیر ارتودنسی ابزار دیگری است که توسط ارتودنتیست ها برای اصلاح ناهنجاری های دندان مورد استفاده قرار می گیرد ؛ تصویر زیر را ملاحظه فرمایید ).
نوارهای کشسان یا لاستیکی به قلابهای روی براکت وصل شده و به روشهای مختلف در بین دندانهای فوقانی و تحتانی کار گذاشته می شوند. آنها برای جابجایی کامل دندانهای تکی، فشارهایی را برای حرکت دادن دندانهای فوقانی در برابر دندانهای تحتانی اعمال می کنند.
هدگیر فیس بو یک الت مفتولی است که برای جابجایی بند های مولر فوقانی ( دندان های آسیای بالایی ) در دهان ایجاد شده که به منظور اصلاح مشکلات درست روی هم آمدن دندان ها و همچنین ایجاد فضایی برای دندانهایی که فاصله ی مناسبی از هم ندارند و تحت فشار هستند، استفاده می شود. فیس بو از یک قسمت فلزی داخلی تشکیل شده است که مانند نعل اسب می باشد که در دهان می رود و به تیوب های باکال متصل می شود و دارای یک قسمت بیرونی است که به دور قسمت بیرونی صورت می چرخد و به یک بند هدگیر وصل می شود.
